Majestic Princess

Wellington, dinsdag 5 maart 2018


Even een berichtje vanuit ' down under'


Sinds ik op schepen ben gaan werken heb ik zo af en toe wel eens Nederlandse collega' gehad maar nog nooit een muzikant.Sinds enkele dagen hebben we een Nederlandse trompettist in de band, die notabene ook nog in Zwolle heeft gestudeerd.Hij komt uit Rijssen maar woont al jaren niet meer in NL.Erg leuk om eens wat vaker Nederlands te kunnen spreken aanboord.

Een paar dagen ook iets minder leuks meegemaakt namelijk mijn alt saxofoon viel op de grond,Mijn eigen schuld overigens,
Gelukkig kwamen we een aantal dagen later in Auckland aan dus ben ik gaan googlen een een aantal adressen gevonden. Via de mail contact gezocht met 1 adres en gevraag of ik langs kon komen.Een dag later ontving ik bericht terug dat de zaak op zaterdag gesloten was maar dat ze zouden na vragen of 1 van de reperateurs wellicht toch op zaterdag beschikbaar zou zijn.Nog die zelfde dag ontvind ik bericht dat ik langs mocht komen. kkig. Omdat ik niet zomaar met een saxofoon het schip af kan lopen moest ik daar via mijn musicmanager toestemming voor vragen en moest er een document ingevuld worden door de department head in dit geval de entertainment director.Op zaterdagochtend kreeg ik het document in mijn bezit en kon ik gelukkig al vroeg vanboord.De eersre de beste taxi in gesprongen en een half uur later werd ik netjes voor de deur afgeleverd. Ik had een winkel verwacht, maar het bedrijf zat gewoon in een vrijstaande woning met een garage waar in het reparatie atelier zat. De garage deur was al geopend en ik werd uiterst vriendelijk welkom geheten door de vrouw van de eigenaar en de reparateur die mijn sax zou nakijken.Uit eindelijk hoefde er niet heel veel aan te gebeuren , er was verder niks gebroken , alleen een paar kleppen werden gecorrigeerd en er moest 1 polster worden vervangen,Tijdens het wachten kreeg ik een kop thee aangeboden, zat gezellig met de japanse reperateur te kletsen en intussen kwam ook de eigenaar zelf langs.Het werd er steeds gezelliger. Toen ik vroeg of ik een kijkje in de showroom mocht nemen schoot de eigenaar in de lach. De showroom bleek gewoon een slaapkamer te zijn waar in de instrumenten lagen opgeslagen.Geen groot aanbod, wel instrumenten van bekende merken zoals Selmer en Yamaha.De eigenaar, die ook muziekles geeft, speelde trouwens zelf bas tuba Hij had er 2 in zijn lesruimte staan. Zo'n bastuba kost ongeveer ¢ 30.000,- New Zealand dollar.
Ten de sax eenmaal klaar was , werd het tijd om weer terug tegaan. Omdat de taxi rit vrij duur was, adviseerde de eigenaar om de ferry terug te nemen.De haven bleek niet heel dichtbij te zijn maar de eigenaar was zo aardig om mij een lift te geven. Tijdens de rit vertelde hij mij hoe hij is begonnen met repareren. Het bleek dat hij al de hele wereld had rondgereisd om het repareren te leren. Hj werkte bij grote bedrijven als Selmer in Parijs, Boosey & Hawkes, en meer gerenomeerde bedrijven. Uit eindelijk belandde hij in Auckland en begon hij voor zich zelf.Na 10 minuten kwamen we aan in de haven en namen we afscheid. Gisteren kreeg ik van die zelfde eigenaar een berichtje, dat als ik weer in Auckland was dat hij me wilde uitnodigen om een hap te gaan eten. Of dat gaat lukken is even afwachten.Overigens vond de vrouw van de eigenaar het zo leuk dat ik langs kwam, dat ze eenfoto van mij nam en het op de facebooksite van hun bedrijf heeft geplaatst.Wat een vriendelijk en gast vrije mensen.Ik hoop dat we elkaar nog een keer gaan zien als ik weer in Auckland kom. Fingers crossed.

Tot zover . Volgende keer meer.

M